جاهای خالی

در این ترانه های بی پایان جای تو خالی است ...

در این حجمه های پر از آوای دورترها 

جای من

جای تو

جای تمام لحظه های بی قراری خالی

بودنت در ذهن خاک خورده ی خاک

بودنت در پس پرده های امید

مرا میترساند از تمام زندگی

از تمام خودم

از امید داشتن ها می ترسم

آرامش از پس این هجوم ترس مرا میخواند؟