تو گوشم گفتی قوی باش

ضعیف‌ترینم. نه راه پس دارم نه راه پیش. درمونده‌ام.

خیلی چیزا عوض شده.

نمیدونم درست چیه.

نمیدونم غلط چیه.

نه. میدونم درست چیه.

درست اونه که شاد باشم.

پس چرا نیستم. پس چرا میلرزم. پس چرا تنهام. پس چرا خالیه.

حس خوبی نیست.

میخوام به وجد بیام.

میخوام عشق جادو کنه.

میخوام حالم خوب باشه.

میخوام به خاطر من یه کاری بشه.

کاش بشه.

چقد بی روحم

چقد خسته‌ام.

چقد دلم برات تنگ شده. چقد نیازتون دارم. چقد تنهام. چقد هیشکی رو ندارم. چقد ناتوانم.

چقد میترسم.

کاش نیاد درد.

کاش بره این درد.

کاش بر ه این کثافت.

چقد نادون بودم.

چقد احممق بودم.

چقد حماقت.

کاش غیرت داشتی.

کاش فرق داشتم.

کاش عادی نبود.

کاش میجنگیدی.

کاش نرم.

خسته ام. یه جوری که ممکنه برا همیشه برم.

تو گوشم گفتی قوی باش

خاطره از بچگی‌هام میگی و اشک لغزون رو گونه‌هات رو پاک میکنی و میخوای من نفهمم.
چجوری دلم نریزه؟
دلم میلرزه ولی لبخند دارم که دلت بیشتر از این نلرزه.
کاش بیام و دیگه نرم.
قربون دل تنگت.
قربون بغضت.

و

من جوری بلند میخندم که قوی‌ترین دختر جهان باشم.

درونم را شما گرم نگه داشته اید.

گرمم کنید. 

من میخندم. 

‎

درخواست

کاش باور بشم. 

من یک باورم. یک اتفاق. یک اشتباه؟ یک هیاهو که دائما در حال رخ دادنم. کاش رنگ عادت نباشد نگاه رهگذران این خیابان شلوغ. کاش از سر ناچار نباشد. کاش عاشقانه باشد. از سر جنون. کاش دیوانه شود پسرک قصه. کاش بلرزد دلش، دستش. مست شود از این همه هشیاری. کاش شاعر شود از این حجمه ی لطیف سبز احساس. کاش باورپذیرترین اتفاق باشم. کاش نمیرد دلم برای هزارمین بار. کاش هزارمینش ،آخرینش باشد. کاش آفتابت همیشه بتابد، به دلم، همیشه راضی شوم به این پیچش پر تکرار. کاش بتواند این یخ را به آب حیاتش بدل کند. کاش چیزی جانش را گرم کند. کاش بلد شود. کاش همه چیز آبی شود. حتا چشمانم... تا اتفاقی باشم که عاشقانه افتاد. 

لحظه و عمر

چقد یه آدم میتونه از ته دل شاد باشه. چقد یه آدم میتونه از ته دل بخنده و احساس خوشبختی رو بروز بده. چقد یه آدم میتونه چشماش غرق نور بشه و شاد باشه. چقد یه آدم میتونه در لحظه بی غم‌ترین باشه...چقد  چقد و چقد!

همه اینا به یه لحظه بنده.

چقد یه آدم میتونه از ته دل غمگین باشه. چقد میتونه از ته دلم گریه کنه یا داد بزنه و یا سکوت پر از حجم درد سر بده. چقد چشمای یه آدم میتونه توش غم موج بزنه و عمقش پر از درد و ناگفته‌ها باشه  چقد یه آدم میتونه در لحظه پر غم ترین و بی پناه ترین و تنهاترین و باورنشده‌ترین باشه...چقد ،چقد و چقد!

همه اینا به یه عمر بنده.