شاهین شهپرم

جمالت آفتاب هر نظر باد		ز خوبی روی خوبت خوبتر باد
همای زلف شاهین شهپرت را		دل شاهان عالم زیر پر باد
کسی کو بسته زلفت نباشد		چو زلفت درهم و زیر و زبر باد
دلی کو عاشق رویت نباشد		همیشه غرقه در خون جگر باد
بتا چون غمزه‌ات ناوک فشاند		دل مجروح من پیشش سپر باد
چو لعل شکرینت بوسه بخشد		مذاق جان من ز او پرشکر باد
مرا از توست هر دم تازه عشقی		تو را هر ساعتی حسنی دگر باد
به جان مشتاق روی توست حافظ		تو را در حال مشتاقان نظر باد

سرسره‌ها می‌خندند، شادند

​

​شاید این پیچیده‌ ترین و ناهموارترین مسیر کودکی باشه.

الان هم که میبینیمش یه ذره به چپ و راست نگاه می‌کنیم ​و اگه کسی یا خودش نبود یا حواسش سوار می‌شیم، ذوق می‌کنیم، بچه می‌شیم، خنده می‌شیم و قهقهه می‌زنیم و از یه بچه پنج-شش ساله هم بیشتر لذت می‌بریم، بی شک!

بعضی مسیرهای سخت (نه الزامن بد، بعضی سخت‌ها خیلی هم قشنگن اتفاقن) هنوز هم همینجوری‌ان.

وقتی به اندازه کافی براش بزرگ شدیم و می‌دونیم که دیگه زورش بهمون نمیرسه گرچه هنوز از دور پیچ پیچکیه، بهش می‌خندیم و خودمون سراغش می‌ریم و ازش لذت می‌بریم و اون پیچ پیچکی‌ترین مسیر، سمبل سختی‌ها و زانو زخم شدن‌ها و گریه‌ها نمیشه، میشه یه سمبل شیرین. یه یادگاری از یه گوشه از زندگی :)

مسیرهای زندگیمون موندگار :)

The real world

!Welcome to the real world"

.It sucks  

".You're gonna love it  

,Monica Geller 

F.R.I.E.N.D.S