میلاد تن من

امسال تولدم آروم بود و قشنگ.

آرامش داشتم. لبخند داشتم به شکرانه داشته‌هام، شانس‌هام، و خوشبختی‌های مدامم در این بازار شلوغ زندگی.

چند روز پیش بهش گفتم من خیلی خوشبختم که شماها رو دارم. از ته دلم گفتم چون واقعن از اعماق وجودم دوستشون دارم.

گفتم خیلی خوش شانسم که دارمتون.

امسال تولدم مجازی بود، قشنگ بود خیلی خیلی. کیکم؟ شکلاتی گردویی. سر ساعتی که متولد شدم. چی از این قشنگ تر؟

شمع ها رو فوت کردم. آرزو کردم، داشته‌هام رو آرزو کردم :)

امروز همه چی بهم حس خوب میداد. این اون آرامشه که دوست دارم. حست خوبه و عشقه که میگیری، بی هیچ رقابت، بی هیچ توقع و بی هیچ تظاهر.  همه اونا که باید باشن هستن با دلشون.

ساده و آروم و قشنگ باشه لحظه های امسال، با شما.

تازه امروز یکی در زد گفت بیا اینم کادو تولدت :)) خداروشکر. میگم آروم بود تولدم، سوپرایزش هم آرامش داشت.

می‌دونم فردا هم تولد بازی داریم ما. دل بی قرار داریم ما.

با اینکه هیچوقت نترسیدم مثل خیلی ها از گفتن سنم و همیشه سنم رو دوست داشتم، اما اینجوری ام که به کجا چنین شتابان باباااا؟! کمی آهسته تر زیبا خب :))

خلاصه، عاشقتونم. همه آرزوهای خوب برای شما که دلم غش می‌ره براتون:)