بعضی ها

بعضی ها عشق را می گذارند لب طاقچه، هر وقت که تنهایی زورش زیاد بود هروقت غصه ها بر دلش تلمبار شده بود آن وقت می رود گوشه ی اتاقش و زانوی عشق را بغل می کند.

بعضی ها عشق را با تنهایی و غم و غصه مراعات نظیر می دانند، بعضی ها عشق را آنچه من می خواهم و هر زمان که من بخواهم معنا می کنند!گور بابای دل ِ بقیه، آن زمان که او تو را می خواهد و بودنت را، نیستی که نیستی ...

بعضی ها وقتی کار دارند سراغی از عشق نمی گیرند حتی بعضی ها عمدا سراغ کار می روند که یادی از عشق نکنند،بعضی ها فقط وقتی آهنگ گوش می دهند عاشق می شوند، بعضی ها وقتی سرشان خیلی شلوغ است حتی اگر باران هم بیاید در ِ خانه ی عشق را نمی زنند، بعضی ها عشق را کنج اتاقشان وقت نصفه شب، همان زمان که همه خوابند طلب می کنند...بعضی ها ارادی عاشق می شوند.

بعضی ها می خواهند به زور عاشقی را تجربه کنند، بعضی ها با دلشان هم رودروایسی دارند پنهانی و با بهانه راه بی وفایی را مشق می کنند.

بعضی ها عشق را اشتباهی می گیرند بعضی ها اشتباهی عاشق می شوند بعضی ها به خودشان هم دروغ می گویند، بعضی ها خودخواهی را عشق معنا می کنند.

نه عزیزکم این چیزها خطی میکشد به بطلانی ِ دلت و دیگر رقبت نمی کند کسی در آن خانه ی تنگ سکنی گزیند، باز تنها می شوی و هوس می کنی که باری دیگر عاشق شوی ...